Πώς διαμορφώνουμε το δωμάτιο ενός παιδιού με αυτισμό
Τα παιδιά με αναπτυξιακές διαταραχές αντιλαμβάνονται τον κόσμο με έναν ιδιαίτερο τρόπο, που είναι δύσκολο πολλές φορές να κατανοήσουμε. Αυτό συμβαίνει γιατί τα αισθητηριακά κανάλια ενός παιδιού με αυτισμό είναι αρκετά ευαίσθητα, με αποτέλεσμα να παρουσιάζει διαταραχές αισθητηριακής επεξεργασίας.
Το δωμάτιο του παιδιού με αυτισμό παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητα του και θα πρέπει να είναι κατάλληλα διαμορφωμένο, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του, ώστε να του προσφέρει ηρεμία και ασφάλεια.
Πως μπορούμε να διαμορφώσουμε το δωμάτιο ενός παιδιού με αυτισμό; Ποια είναι τα κατάλληλα χρώματα, τα έπιπλα και τα παιχνίδια που ενδείκνυται να διαθέτει ένα τέτοιο παιδικό δωμάτιο;
Το δωμάτιο θα πρέπει να είναι απλό και λιτό και να ακολουθεί τις παρακάτω προδιαγραφές:
Τοίχοι βαμμένοι σε απαλό χρώμα (προτιμάμε ένα χρώμα που αγαπάει το παιδί, αρκεί να μην είναι έντονο) και σχεδόν άδειοι – χωρίς πολλές ζωγραφιές, αφίσες, κάδρα ή άλλα διασπαστικά στοιχεία.
Απαλό φως, κατά προτίμηση με τη δυνατότητα αυξομείωσης μέσω διακόπτη dimmer, ώστε να ρυθμίζεται ανάλογα με τη διάθεση του παιδιού.
Μονόχρωμες κουρτίνες και σεντόνια χωρίς σχεδία για την αποφυγή αισθητηριακής υπερφόρτωσης.
Παιχνίδια τοποθετημένα σε ψηλά σημεία, που γνωρίζει το παιδί, ώστε να μην είναι άμεσα ορατά και να λειτουργούν διασπαστικά, αλλά να μπορεί το ίδιο να τα ζητήσει όταν το επιθυμεί.
Μικρά –όχι αιχμηρά- αντικείμενα (λίγα σε αριθμό- το πολύ δύο τρία) που αγαπάει το παιδί και που προκαλούν χαλάρωση και στα οποία θα μπορεί να έχει εύκολη πρόσβαση κάθε φορά που νιώθει ένταση (π.χ. spinner, αρκουδάκι κ.α.).
Ύπαρξη αντικειμένου που παράγει χαλαρωτική μουσική (π.χ. κασετόφωνο ή mp3) και ακουστικά, σε περίπτωση που το παιδί επιθυμεί να ακούσει είτε δυνατά είτε απομονωμένο από τον περίγυρο με τη χρήση των ακουστικών.
Ύπαρξη πίνακα «ρουτίνας» με εικόνες από τις δραστηριότητες που απαρτίζουν το καθημερινό πρόγραμμα που ακολουθεί το παιδί (αυτό είναι το μοναδικό σημείο που είναι καλό να υπάρχουν χρώματα και εποπτικό υλικό).
Το γραφείο είναι προτιμότερο να είναι στραμμένο προς τον τοίχο, για να είναι συγκεντρωμένο το παιδί όταν κάθεται σε αυτό, απαλλαγμένο από οποιοδήποτε διασπαστικό ερέθισμα.
Ένας μικρός χώρος (εφόσον υπάρχει διαθεσιμότητα χωρικά) ειδικά διαμορφωμένος για χαλάρωση σε περίπτωση «κρίσης». Θα μπορούσε να περιλαμβάνει απαλά, χοντρά μαξιλάρια δαπέδου, μια κούνια χαλάρωσης, ένα πάρκο γεμάτο με μπαλάκια όπως αυτά που χρησιμοποιούνται στους παιδότοπους, μια φουσκωτή μπάλα τύπου πιλάτες. Στόχος είναι το παιδί να μπορεί να χρησιμοποιήσει τον χώρο άμεσα όταν νιώθει αυξημένη ένταση κι υπερδιέγερση, για να νιώσει ασφαλές.
Κάθε παιδί με αυτισμό είναι ξεχωριστό και έχει διαφορετικές ανάγκες. Γι’ αυτό καλό θα ήταν πέρα από τις παραπάνω προτάσεις, πριν προβούμε στη διαμόρφωση του παιδικού δωματίου, να συμβουλευτούμε τους ειδικούς παιδαγωγούς που έχουν συνεργαστεί με το παιδί μας και γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες του.