Δυσαριθμησία: Η μέθοδος της «Πολυκατοικίας» για βαθύτερη κατανόηση της πρόσθεσης και της αφαίρεσης
Δυσαριθμησία είναι η ειδική μαθησιακή δυσκολία που παρουσιάζουν ορισμένα παιδιά στα Μαθηματικά. Ένα από τα πιο σημαντικά και συνηθισμένα χαρακτηριστικά των μαθητών με δυσαριθμησία είναι η δυσκολία τους στο να πραγματοποιήσουν πράξεις μαθηματικών. Ακόμη κι όταν τις διεκπεραιώνουν χρησιμοποιώντας τη σωστή μεθοδολογία και φτάνοντας σε σωστό αποτέλεσμα, συχνά φαίνεται ότι τις κάνουν μηχανικά.
Για να βοηθήσουμε τα παιδιά να κατανοήσουν καλύτερα τις έννοιες των πράξεων ενδείκνυται γενικά στην εκπαιδευτική διαδικασία η χρήση εποπτικού και διαδραστικού υλικού. Παρακάτω παρουσιάζουμε έναν απλό και εύχρηστο τρόπο, με τον οποίο μπορούμε να εξηγήσουμε καλύτερα τις πράξεις της πρόσθεσης και της αφαίρεσης σε μαθητές με δυσαριθμησία.
Η «Πολυκατοικία»
1. Σχεδιάζουμε ένα ορθογώνιο κουτί, το οποίο θα είναι η πολυκατοικία μας. Για να είναι πιο αληθοφανής ο συσχετισμός κουτιού-πολυκατοικίας φτιάχνουμε και μία σκεπή. Μέσα στο αρχικό μας ορθογώνιο δημιουργούμε δέκα μικρότερα ορθογώνια, τους ορόφους της πολυκατοικίας μας. Στον κάθε όροφο βάζουμε τους αριθμούς από το 1 μέχρι το 10 ξεκινώντας από κάτω προς τα πάνω.
2. Βεβαιωνόμαστε ότι το παιδί αναγνωρίζει στο σκίτσο όλες τις λεπτομέρειες. Του ζητάμε να μας δείξει τον δεύτερο όροφο, τον τέταρτο όροφο, την σκεπή, ολόκληρη την πολυκατοικία, το ισόγειο κλπ.
3. Έχοντας ως αφετηρία τους ορόφους της πολυκατοικίας μας δημιουργούμε προσθέσεις βασισμένες σε μια μικρή και απλή ιστοριούλα με την οποία μπορεί να ταυτιστεί ο μαθητής μας. Με την βοήθεια του σκίτσου ο μαθητής βρίσκει τα σωστά αποτελέσματα. Χρησιμοποιεί τον δείκτη του για να μετακινηθεί από όροφο σε όροφο. Μπορεί εναλλακτικά να χρωματίσει τους ορόφους στους οποίους αναφερόμαστε ή να φτιάξει με το μολύβι του ένα μικρό σχεδιάκι δίπλα από αυτούς.
*Στο ενδιάμεσο βεβαιωνόμαστε με απλές εντολές (π.χ. δείξε μου…) ότι το παιδί κατανοεί όλα όσα του λέμε.
Παράδειγμα:
Εγώ μένω στον δεύτερο όροφο. Δείξε μου τον όροφο που μένω. Θέλω να επισκεφθώ την γειτόνισσα μου, την Άννα. Πρέπει να ανέβω δύο ορόφους ακόμη για να πάω στο διαμέρισμα της. Σε ποιον όροφο μένει η Άννα; Δείξε μου με το δάχτυλο σου τον όροφο της γειτόνισσας μου. Πόσο κάνει λοιπόν 2+2;
Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να λειτουργήσουμε και σε πράξεις αφαίρεσης.
Παράδειγμα:
Εσύ μένεις στον έκτο όροφο. Σε ποιον όροφο μένεις; Δείξε μου. Ο φίλος σου μένει στον δεύτερο όροφο. Θα κατέβεις ή θα ανέβεις ορόφους για να πας να παίξεις με τον φίλο σου; Μπράβο θα κατέβεις. Πόσοι όροφοι είναι από τον δικό σου μέχρι του φίλου σου; Πόσους ορόφους πρέπει να κατέβεις; Πόσο κάνει 6-2;
Ανάλογα με την ηλικία και τις μαθηματικές δυνατότητες του μαθητή μπορούμε να αναπροσαρμόσουμε την πολυκατοικία μας, ώστε αυτή να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του μαθήματος μας. Επί παραδείγματι, μπορούμε να φτιάξουμε μια πολυκατοικία με 20 ορόφους για να εξασκηθούμε σε πράξεις πρόσθεσης και αφαίρεσης με τους αριθμούς από το 1 έως το 20. Αντίστοιχα μπορούμε να φτιάξουμε ορόφους με δεκάδες (10,20,30…), με εκατοντάδες (100,200,300…) και με χιλιάδες (100,200,300…).
Οποιαδήποτε πρόταση έχει να κάνει το ίδιο το παιδί σε σχέση με την κατασκευή της πολυκατοικίας μας είναι πάντοτε ευπρόσδεκτη. Αφήστε το να γίνει χτίστης της δικής του πολυκατοικίας βάζοντας ταυτόχρονα μέσα στο μυαλό του τα λιθαράκια της βαθύτερης κατανόησης των εννοιών της πρόσθεσης και της αφαίρεσης.